Termokimyanın iki əsas qanunu məlumdur.

    Lavuazye-Laplas qanunu. 1784-cü ildə kəşf edilmiş bu qanunun mahiyyəti aşağıdakı kimidir: hər bir kimyəvi birləşmənin sadə tərkib hissələrinə parçalanması zamanı udulan istilik miqdarı əks işarə ilə həmin birləşmənin bəsit maddələrdən əmələ gəlməsi zamanı ayrılan istilik miqdarına bərabərdir.

    Məsələn, 1 mol metanın karbon və hidrogenə parçalanmasında 21,7 kkal istilik udulur. Bəsit maddələrdən 1 mol metan əmələ gəldikdə də eyni miqdarda istilik əmələ gəlir (ayrılır). Buna əsasən bu qanuna enerjinin itməməsi qanunu kimi də baxmaq olar.

    Hess qanunu. Termokimyanın ikinci əsas qanunu Hess tərəfindən 1840-cı ildə kəşf edilmişdir. Hess qanunu həm də istilik cəminin sabitliyi qanunu adlanır. Bu qanun aşağıdakı kimi ifadə olunur:

    Reaksiyanın istilik effekti yalnız reaksiyaya daxil olan və nəticədə əmələ gələn maddələrin təbiəti və fiziki halından asılı olaraq, reaksiyanın aralıq mərhələlərindən asılı deyildir.

    Məsələn, karbon qazının bəsit maddələrdən əmələ gəlməsinə ya onların qarşılıqlı təsirinin nəticəsi kimi

    C+O₂=CO₂; ΔH₁

    və ya CO-nun əmələ gəlməsi ilə əlaqədar olan mərhələli prosesin nəticəsi kimi

   2C+O₂=2CO; ΔH₂

    2CO+O₂=2CO₂; ΔH₃

baxıla bilər.

    Hess qanununa görə bu üç prosesin istilik effektləri arasındakı sadə nisbət aşağıdakı kimi göstərilə bilər:

    ΔH₁ + ΔH₂ = ΔH₃

    Termokimyəvi hesablamalarda bəsit maddələrin normal şəraitdə (0 ⁰C, 1 atm.) əmələgəlmə istiliyi sıfır qəbul edilir.

    Hess qanununun sabit təzyiq və sabit həcmdə gedən kimyəvi proseslər üçün tətbiqi dha ciddi xarakter daşıyır. Belə proseslər üçün Hess qanununa enerjinin itməməsi qanununun kimyəvi reaksiyalara tətbiq olunan xüsusi halı kimi baxıla bilər.